บทเทศน์สัปดาห์ที่ 24 เทศกาลธรรมดา
สูญหายและหาพบ
ก. ความสำคัญ
1. ข่าวดีวันอาทิตย์นี้เชิญชวนเราให้เชื่อศรัทธาในองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นองค์แห่งความรัก ความอดทน ความเมตตา และพระเจ้าแห่งการให้อภัย ข่าวดีที่พระเยซูทรงเทศนาก็คือองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรานั้นไม่ทรงโหดร้าย ไม่ทรงชอบพิพากษาตัดสินหรือไม่ชอบลงโทษมนุษย์ แต่ทรงเป็นพระบิดาเจ้าสวรรค์ที่ทรงรักและการให้อภัย ทรงปรารถนาที่จะช่วยเหลือมนุษย์ทุกคนโดยผ่านทางพระเยซูคริสต์พระบุตรของพระองค์ พระองค์ทรงแสวงหาลูกๆที่สูญหายหรือหลงทาง อย่างที่พระเยซูทรงอธิบายในเรื่องเปรียบเทียบสามเรื่องในพระวรสารวันนี้
ข.พระคัมภีร์และคำสอน
1. บทอ่านที่หนึ่ง (อพย 32:7-11,13-14) นำมาจากหนังสืออพยพ เล่าเรื่องโมเสสได้วอนขออภัยจากพระเจ้าที่ชาวยิวได้หลงลืมพระองค์หันไปหล่อรูปลูกโคแล้วกราบนมัสการแทนพระองค์
2.บทอ่านที่สอง (1ทธ 1:12-17) น.เปาโลสอนทิโมธีว่า ตัวท่านเองเคยเป็นคนที่ดูหมิ่น เบียดเบียนและทารุณคริสตชนมาก่อน แต่พระเจ้าทรงเมตตาและให้อภัยท่าน และทรงเรียกท่านมารับใช้พระองค์
3. พระวรสาร (ลก 15:1-10) พระวรสารของ น.ลูกาบทที่ 15 นี้เป็นหัวใจของข่าวดีเกี่ยวกับพระเจ้าผู้ทรงความเมตตาและทรงให้อภัย บทนี้แบ่งเรื่องเปรียบเทียบออกเป็นสามเรื่อง เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับ “การสูญหายและหาพบ”ได้แก่ เรื่องลูกแกะตัวหนึ่งที่หายไป เหรียญที่หายไป และบุตรที่หายไป เรื่องเปรียบเทียบทั้งสามนี้เตือนเราว่าเรามีพระเจ้าที่ทรงต้อนรับคนบาป และทรงให้อภัยบาปเราเสมอถ้าเราหันกลับมาหาพระองค์ด้วยความทุกข์เสียใจอย่างแท้จริง
ค.ปฏิบัติ
1. “เข้าหาและใกล้ชิดพระเจ้า” เราจำเป็นต้องดำเนินชีวิตประจำวันตามแบบอย่างของพระบิดาเจ้าสวรรค์ที่ทรงมีเมตตาต่อบรรดาลูกๆของพระองค์ ให้เราเริ่มต้นในแต่ละวันด้วยการถวายการกระทำทุกสิ่งทุกอย่างของเราเพื่อพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า และภาวนาวอนขอการทรงเจิมเสริมพลังจากพระจิตเจ้า เพื่อเราจะได้กระทำแต่ความดี หลีกหนีความชั่วร้ายทุกชนิด และพยายามดำเนินชีวิตโดยมีพระเจ้าอยู่ในหัวใจขอเราเสมอไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนหรือทำอะไรก็ตาม ก่อนที่เราจะเข้านอนให้เราได้ตรวจสอบมโนธรรมและสารภาพความผิดของเราด้วยการสวดบทแสดงความทุกข์ขอโทษและตั้งใจว่าจะไม่ทำบาปอีก ให้เราเข้ารับศีลอภัยบาปถ้าเราตกอยู่ในบาปหนัก ให้เราวอนขออภัยจากพระเจ้าก่อนเข้ารับศีลมหาสนิท เพื่อเราจะได้มีจิตใจที่สงบเหมือนลูกที่ได้กลับมาหาบิดาหลังจากได้ออกจากบ้านไปเป็นเวลานาน
2. “เข้มแข็ง กล้าหาญ” วอนขอพระพรจากพระเจ้าเพื่อขยายความเมตตาและการให้อภัยที่เราได้รับจากพระเจ้าไปมอบให้ผู้อื่นต่อไป เราเองเมื่อเราทำผิด เราก็ต้องการความเห็นอกเห็นใจ การให้อภัย พี่น้องชายหญิงของเราก็เช่นกัน ดังนั้นคำภาวนาในบทข้าแต่พระบิดาฯ “โปรดประทานอภัยแก่ข้าพเจ้า เหมือนข้าพเจ้าให้อภัยแก่ผู้อื่น” จะต้องก้องกังวานในใจของเรา เพื่อให้เราได้เปิดตาเปิดหูของเราให้ได้รับเสียงของพระเยซูที่เชิญชวนให้เรากลับบ้านมาหาพระองค์
