เข้าเงียบฟื้นฟูจิตใจของสัตบุรุษวัดโพธาราม
เมื่อวันที่ 31 มกราคม - 1 กุมภาพันธ์ 2015 คุณพ่อวิริยะ สู้เสงี่ยมจัดการเข้าเงียบฟื้นฟูจิตใจให้กับสัตบุรุษวัดนักบุญเปาโลกลับใจ โพธาราม ที่บ้านสวนยอห์น สวนผึ้ง จ.ราชบุรี โดยมีคุณพ่อวัชศิลป์ กฤษเจริญ เป็นผู้เทศน์ให้ข้อคิด
ข้อรำพึง: หน้าที่ของเราคริสตชนคืออะไร?
ในการเข้าเงียบฟื้นฟูจิตใจของวัดนักบุญเปาโลกลับใจ วันที่1ก.พ.58 คุณพ่อวัชศิลป์ กฤษเจริญ ผู้เทศน์ ได้ตั้งคำถามให้สัตบุรุษที่เข้าเงียบร่วมกันคิดถึงสิ่งที่พระเยซูเจ้า และบรรดาอัครสาวกได้กระทำโดยใช้พระคัมภีร์เป็นฐานในการพิจารณาไตร่ตรอง แล้วย้อนกลับมาพิจารณาไตร่ตรองตัวเราเองในฐานะเป็นคริสตชนที่รับศีลล้างบาป สวมชีวิตพระคริสต์แล้ว ในชีวิตประจำวัน เราได้ปฏิบัติตามสิ่งที่เราได้ปฏิญาณคือ ประกาศความเชื่อ และละทิ้งความชั่ว อย่างไรบ้าง
ในการอยู่ร่วมกันเป็นหมู่คณะแบบคริสตชนเราได้เลียนแบบบรรดาอัครสาวกอย่างไรบ้าง
เราเคยสวดภาวนาร่วมกัน ฟังพระวาจาและคำเทศน์สอนร่วมกัน ใช้ชีวิตร่วมกันแบ่งปัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกันทั้งในกลุ่มวัด ชุมชนและเพื่อนมนุษย์ที่ยากไร้อย่างไรบ้าง
เราได้ประกาศพระนามของพระเยซูเจ้า เราเคยเล่าเรื่องของพระองค์ให้ใครฟังบ้างไหม
สมาชิกในวัดของเรา พี่น้องต่างความเชื่อรู้สึกอย่างไรกับเราบ้าง ชื่นชมยินดี ประทับใจอยากเข้ามาร่วมหรือมีโอกาสเข้ามาร่วมกิจกรรมบ้างไหม?
ถ้ายังไม่เคยเราจะทำอย่างไรบ้างเพื่อให้เราสามารถทำหน้าที่ชีวิตคริสตชนได้ศักดิ์สิทธิ์ดียิ่งขึ้น. ช่วยให้สมาชิกในครอบครัวและวัดดำเนินชีวิตศิษย์พระคริสต์ได้ดียิ่งขึ้นอย่างไรบ้าง
โดยสุดท้ายคุณพ่อวัชศิลป์ ได้ชี้นำให้เรา "ติดตามพระคริสตเจ้าไป"และทำหน้าที่คริสตชนของเราให้ดีที่สุด ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด
ข้อรำพึง: เราได้ประกาศ แสดงหรือทำตามความเชื่อของเราที่ได้ให้สัญญากับพระเจ้าไว้หรือไม่
คุณแม่มาร์เกริตา แม้เป็นผู้ที่มีความเชื่อมั่นคงเข้มแข็ง และอบรมคุณพ่อบอสโกจนกลายเป็นนักบุญที่คนทั่วโลกเคารพยกย่อง
แต่ก็มีบางครั้งที่คุณแม่รู้สึกท้อแท้ในยามต้องเผชิญกับปัญหาความยุ่งยากเหน็ดเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดในการช่วยบุกเบิกงานเพื่อเยาวชนที่ยากไร้ หยาบคายและขี้ขโมย
คุณพ่อบอสโกก็อาศัยการชี้ให้คุณแม่มาร์เกริตามองดูพระเยซูเจ้าผู้ยอมถูกตรึงบนไม้กางเขน แบกรับความทุกข์ทรมานและเสียสละชีวิตเพื่อเรามนุษย์ทุกคน
นั่นแหละจึงทำให้คุณแม่มาร์เกริตามีความเพียรทน น้อมรับน้ำพระทัยของพระแบกรับความทุกข์ในงานช่วยเหลือดูแลเด็กเยาวชนร่วมกับคุณพ่อบอสโกต่อไปจนถึงที่สุดด้วยใจชื่นชมยินดี
คุณพ่อวัชศิลป์ กฤษเจริญได้ให้เราเพ่งมองกางเขน และรำพึงไตร่ตรองว่าเราอยากจะบอกอะไรกับพระองค์บ้าง
ข้อรำพึงโดย อาจารย์ธัญญา ศิโรรัตน์ธัญโชค
ภาพโดย พนิดา แหวกวารี
