พระคัมภีร์และคำสอน
3. บทอ่านที่หนึ่ง(ยอล2:12-18) ประกาศกโยเอล เตือนเราให้เห็นความสำคัญของการทำกิจใช้โทษบาป ท่านใช้คำว่า “ฉีกใจ” คือไม่ทำอะไรตามใจ แต่ส่งเสริมให้จำศีลอดอาหาร ร่ำไห้ ไว้ทุกข์ และเข้าหาพระเจ้า เพื่อพระองค์จะได้ประทานพระพรให้
4. บทอ่านที่สอง (2คร 5:20-6:2) นักบุญเปาโลเรียกร้องเราให้ใช้เวลามหาพรตนี้กลับมาคืนดีกับพระเจ้า คิดถึงพระเจ้าให้มากขึ้น
5. พระวรสาร (มธ 6:1-6,16-18) นักบุญมัทธิว เตือนเราให้ใช้ช่วงเวลานี้เพื่อทำบุญให้ทาน สวดภาวนา และจำศีลอดอาหาร โดยเน้นว่าให้กระทำสิ่งที่ดีงามเหล่านี้ด้วยความจริงใจ ไม่ทำเพื่อเอาหน้า หรือเพื่อให้คนชมเชย
6. ตามธรรมเนียมปฏิบัติในพันธสัญญาเดิม การโปรยเถ้าเป็นเครื่องหมายของความน่าละอาย ความพ่ายแพ้ และที่สำคัญที่สุดคือเครื่องหมายของการกลับใจใช้โทษบาป แต่สำหรับคริสตชนเถ้ามีความหมายมากกว่านั้น คือสัญลักษณ์แห่งความตาย ที่นำไปสู่ความหวังในการกลับฟื้นคืนชีพของพระเยซูคริสต์ “ถ้าเราตายพร้อมกับพระองค์ เราจะมีชีวิตอยู่กับพระองค์” (2ทธ 2:11)
7. วันนี้เราเข้ามารับเถ้าจากการเผาใบลานที่เราได้รับในวันอาทิตย์ใบลานที่ผ่านมา เถ้านี้เป็นสัญลักษณ์ของการสำนึกผิดที่ได้รับการเสกจากพระศาสนจักร เป็นสัญลักษณ์ของการตัดสินใจอิสระของเราที่จะดำเนินชีวิตร่วมกับพระเยซูเจ้า และยังเตือนใจเราให้ละทิ้งกิจการฝ่ายโลก ด้วยคำว่า “จงระลึกไว้เถิดว่า มนุษย์มาจากดินและจะกลับไปเป็นดินอีกครั้งหนึ่ง”
ข้อปฎิบัติ
8. ให้เราเริ่มต้นเทศกาลมหาพรตอย่างดี วันนี้มารับเถ้าแล้ว แล้วให้วางแผนชีวิตของตนใหม่ โดยตั้งใจที่เคร่งครัดกับตนเองในการทำกิจศรัทธาอย่างสม่ำเสมอมากขึ้น เช่น การมาร่วมมิสซา การเดินรูปสิบสี่ภาค และการเข้าเงียบฟื้นฟูจิตใจ
9. ให้เราใช้โอกาสนี้ในการเข้ารับศีลอภัยบาปให้มากขึ้น หาเวลาเพื่อการเฝ้าศีลมหาสนิท และการเดินทางไปแสวงบุญ หรือฉลองวัดต่างๆ รวมถึงการอ่านพระคัมภีร์ ไตร่ตรองชีวิต อดอาหาร ทำบุญให้ทาน อย่าลืมว่าเทศกาลนี้เป็นโอกาสให้เราได้ทำกิจเมตตาทั้งทางร่างกายและจิตใจ
10. ที่สุด จำเป็นต้องกล่าวว่าเทศกาลนี้ เราต้องอาศัยความมีวินัย ความเพียรทน ความพยายาม ความเชื่อมั่น ความศรัทธา ความสงบในจิตใจเพื่อจะได้เอาชนะการประจญต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นกับตัวเรา สิ่งเดียวที่เราควรวอนขอต่อพระเจ้าคือ "ข้าแต่พระเจ้า โปรดเมตตาข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าเป็นคนบาป"
